Teenage Love Stories - Reunion of Teenage Love

Ilu z nas może mieć szczęście, by przywrócić romans z nastoletnimi historiami miłosnymi? Czy możesz zapomnieć o swojej miłości do liceum? Czy też ta iskra ożywa, gdy znów się spotykacie. Jamie Barlow podziela jego radość z roztapiania się w miłości.

Zjazd szkolny. Zastanawiałem się, czy powinienem iść.

Minęło już prawie dziesięć lat, odkąd pomyślałem o tym.

Wracając do szkoły, moi kumple i ja obiecaliśmy, że będziemy się starać i tam każdego roku, ale cóż, zrezygnowałem z tej myśli w tym samym roku, w którym ukończyłem studia.

Ale tym razem, gdy odbyłem zaproszenie, coś we mnie zachęciło mnie do wzięcia w nim udziału.

Co do cholery, mogłem zdecydowanie wykorzystać kolejną noc, powiedziałem sobie.

Zadzwoniłem do kilku moich starych kolegów ze szkoły i przekonałem ich, żeby tam dotarli, i byli bardzo zaskoczeni, widząc w sobie nowy wigor, który mnie otworzył w tym roku..

Oczekiwanie na ponowne spotkanie

Nadszedł dzień D i tego ciepłego wieczoru nie spodziewałem się niczego nadzwyczajnego, tylko paru brzuchatych mężczyzn i grupki gadających kobiet.

Ale w środku poczułem dziwne podniecenie, którego nie czułem przez długi czas.

Będąc w przemyśle rozrywkowym, imprezy były tym, na co pozwalałem sobie, na życie. Ale tym razem coś było inne, czy tylko moja kiepska intuicja?

Spotkanie w eleganckim hotelu było miłe, dość interesujące. Gdy impreza się rozpoczęła, było świetnie! Fajnie było zobaczyć moich starych przyjaciół o pseudonimach takich jak „kręcone” teraz z dużymi dużymi łatami. Śmialiśmy się i rozmawialiśmy jak małe dzieci w dziewiątej klasie. Było fajnie i zastanawiałem się, dlaczego przez te wszystkie lata nigdy nie przejmowałem się spotkaniami zjazdowymi.

Wspomnienia nastoletniej historii miłosnej

Podszedłem do baru, żeby się napić kolejnego drinka. Przeprosiłem się przez grupy nastolatków w średnim wieku po dwudziestce i trzydziestce, rozlewając piwo, gdy śmiali się żarliwie. Spotkanie było zabawne, przypomniałem sobie. Z napojem w dłoni wróciłem przez pokój.

Zagubiłam się w myślach, kiedy nieświadomie łomotałam kogoś w chichoczących kobietach. Zebrałem się i przeprosiłem. Była bardzo ładna i z wdziękiem przyjęła przeprosiny. Jej oczy były urocze.

Przeszłam, a jej oczy przypomniały mi o pięknym wspomnieniu. Coś, czego nie mogłem stracić, ale próbowałem zapomnieć przez te wszystkie lata. Moje serce straciło rytm i zaczęło mocno bić, naprawdę ciężko. Czy to może być ona? Odwróciłem się i pragnąłem cudu.

O mój Boże, to jest Nancy!

To była ta sama dziewczyna, która ukradła moje marzenia każdej nocy lata temu. Mogłem powiedzieć, że to ona zerknęła. Nigdy nie zapomnę tych uroczych łani jak oczy. Była piękna i nie zmieniła się od czasu, gdy ją ostatnio widziałem. Potknąłem się na krześle, próbując utrzymać moje serce w piersi. Panikowałem, czułem się jak mały chłopiec, o którym czytamy w tych historiach miłosnych. Tak samo jak zawsze czułam się, gdy była w pobliżu.

Wspomnienia nastoletniej miłości

Po raz pierwszy poczułem się w ten sposób, byłem w dziewiątej klasie. Byłem jednym z tych dzieciaków, które nazywacie dziwacznym, średnim ławeczkiem, niezbyt fajnym, ale nie na tyle fajnym, by zmieścił się z tyłu klasy. W szkole była ta nowa dziewczyna, a nauczyciel przedstawił ją klasie. Nazywała się Nancy. Chciałem „nawiązać z nią przyjaźń”? ale za każdym razem, gdy do niej podszedłem, po prostu zamarłem i skończyłem z nieśmiałym uśmiechem.

Pewnego dnia na lekcji szepnęłam do siedzącej obok mnie dziewczyny, żeby przedstawić mnie Nancy. Po prostu się uśmiechnęła i milczała. Kiedy zadzwonił dzwonek i nauczyciel wyszedł, ta dziewczyna po prostu wstała i krzyknęła na głos, ku mojemu zdumieniu: „Nancy, ten Jamie cię lubi!”?

Klasa wybuchnęła śmiechem i tak, Nancy też się roześmiała. Chciałem tylko ukryć się pod ławką. Czułem się taki głupi. Przez resztę zajęć po prostu siedziałem bardzo cicho i kontemplowałem. W końcu powiedziałem Nancy, że tego wieczoru ją lubię. Wszystko to było nieplanowane i zrobiłem duży bałagan na wszystko. Wyrzuciła mnie z nędzy dobrze umieszczonym „Nie”, które rozbiło moje serce.

Po tym dniu nie mogłem wiele z nią rozmawiać, byłem zbyt przestraszony. Powiedziałbym jej, że lubiłem ją raz na jakiś czas, co sprawiło, że wyglądałem jeszcze bardziej głupio. Kiedyś od czasu do czasu zadzwoniłem do niej. Dobrze było słuchać jej głosu, aż do dnia, kiedy tata zainstalował identyfikator dzwoniącego, który był wtedy stosunkowo nowy. Ona dowiedziała się, że to ja zwykłem ją nazywać, a ona się wściekła.

Zadzwoniła do mnie i powiedziała, że ​​jestem „psycholem” i próbowała mi powiedzieć, że są lepsze rzeczy do omówienia niż „czy mogę cię spotkać po szkole?” To ona nauczyła mnie zdania „jak tam pogoda?” I kazała mi ją o to zapytać, za każdym razem, gdy chciałem jej powiedzieć, że ją lubię. Minęły dwa lata i niewiele mogłem zrobić, żeby pokonać tę dziewczynę. Przyniosłem nawet jej karty, których jej nie dałem, i nagrałem kasety, których nie mogłem jej dać, chociaż starannie pisałem jej imię na każdej taśmie.

Minął dzień ukończenia szkoły i rozstaliśmy się z ciekawymi imionami zwierząt. Nazywała mnie „psycho” i cóż, nazwałam ją „jedyną”, chociaż nigdy nie mogłam tego powiedzieć na głos. Próbowałem ją zapomnieć, ale nie mogłem tego zrobić. Spotykałam się z kilkoma dziewczynami i odzyskałam życie. Zgubiłem środkowy tag benchera, a nowy tag „uroczy”. Chciałbym móc mieć ten sam tag w szkole. Ale dobrze, sam nauczyłem się nowej linii. „Gówno się dzieje”.

Powiew przeszłości

Warknięcie na ramieniu przywróciło mi zmysły wraz z odrobiną wódki na moim udzie. To był jeden z facetów, którzy gapili się na mnie. Chłopaki mnie obejrzeli i zastanawiałem się, czy nie jestem zbyt pijany. Byłem, naprawdę byłem i tylko ja wiedziałem, że to nie był tylko napój. Moim zdaniem byłem w środku historii miłosnej nastoletniego chłopca. Wskazałem przez pokój i podążyli za moim palcem. Chłopaki też byli oszołomieni, tylko na sekundę, aż wybuchnęli śmiechem.

Kilka rąk chwyciło mnie za koszulę, a kilka pozwoliło, by ich dłonie mocno opadły na moje przeprosiny. Nie mogli uwierzyć, że ktoś może zmusić mnie do słabnięcia w kolanach nawet po tak długim czasie. Nie mogłem w to uwierzyć!

Nigdy nie byłem tym, który miał problemy z podchodzeniem lub podrywaniem dziewczyn, ale teraz czułem się jak nastoletni chłopak, który był zakochany w dziewczynie w klasie. Wiedziałem, że nigdy nie mogę do niej podejść i zacząć mówić. Nadal zakładała, że ​​jestem psycholem. Naprawdę chciałem zrobić z nią szybkie i dobre wrażenie. Byłem całkiem pewien, że teraz mnie nie pozna. Straciłem swoje grube okulary i moje przegrane nastawienie.

Moi przyjaciele skłonili mnie, abym się do niej zbliżył, nie wiedzieli, że wciąż boję się rozmawiać z tą dziewczyną. Po prostu wzruszyłem ramionami i udałem, że nie obchodzi mnie jej znajomość.

Rekindling nastoletniej historii miłosnej

Musiałem jej powiedzieć, że jestem gładki, zanim do niej podejdę, i wiedziałem, co robić. To był czas na wrażenie i to była moja jedyna szansa. Podszedłem do jednego z moich starych nauczycieli i po krótkiej rozmowie w ciągu kilku minut miałem dobry stary mikrofon w rękach. Nie byłem dobrym emcee na nic. Udowodniłem, że byłem jednym z najlepszych we wszystkich imprezach, ale teraz czułem, że to moja największa i najtrudniejsza do przyjęcia publiczność.

Zawołałem do tłumu i poczułem, że moja pewność siebie wraca do mnie, mój głos przez głośniki zawsze miał na mnie taki wpływ! Miałem publiczność śmiejącą się i bawiącą w gry i szalone działania. Starałem się nie patrzeć na Nancy. Widziałem ją kątem oka. Od czasu do czasu szeptała do przyjaciół.

To dobry znak! To na pewno jest. Rozpoznała mnie… wow! Bedzie fajnię. Zastanawiałem się, co ona myśli. „Czy to naprawdę może być on, ten sam psycho ze szkoły?”

Zszedłem ze sceny z huczącymi brawami i herkulesowym ego! Kochałem to, co właśnie zrobiłem. Minąłem Nancy i udawałem, że jej nie widzę. Człowieku, tak bardzo chciałem z nią porozmawiać! Ale wiedziałem, co muszę zrobić, i nie zamierzałem tego spieprzyć. Musiałem dobrze zagrać w karty.

Jakiś czas później mieliśmy jedną z tych grupowych gier, które rozgrywane są na szkolnych spotkaniach. To był właśnie moment, na który czekałam, gra Team Building, w której ludzie musieli tworzyć grupy w określonych liczbach lub być eliminowani. Upewniłem się, że znajdę się w tej samej grupie co ona w jednej z rund i po raz pierwszy tego wieczoru stawiłem czoło kontaktowi wzrokowemu. Spojrzałem na nią z pewnym zaskoczeniem i tylko się gapiłem. Fałszywe uznanie dotarło do mnie! To była Nancy.

„Nancy ?!” ?? Wyrzuciłem z fałszywego zdziwienia. Tej nocy musiałem użyć wielu fałszywych emocji. Uśmiechnęła się. O Boże, moje serce rozpłynęło się natychmiast. Nasza grupa została wyeliminowana z gry, zła liczba osób. Ale kogo to obchodzi, wiedziałem, że wygrałem. Widziałem to w jej oczach. To nie było to samo „Widzę psychiczne” spojrzenie z czasów szkolnych. Było ciepło i przyjaźnie.

Odsunęłam krzesło, żeby mogła usiąść. Uśmiechnęła się. Zasady rycerskie! Usiedliśmy i przemówiliśmy. Mówiłem tak, jakbym nigdy z nią nie rozmawiał. Śmialiśmy się i rozmawialiśmy całą noc. Opowiedziała mi o tym, jak mile zaskoczyła ją ta nowa osoba. Powiedziałem jej, jak miło było ją zobaczyć po tylu latach i nadal czuć to samo. Ona tryskała. Mogłem się tam stopić.

Zaprosiłem ją na obiad, a oboje ruszyliśmy do jednej z cichych restauracji w hotelu. Rozmawialiśmy i rozmawialiśmy, i widziałem ciepło w jej pięknych oczach, które były tak dobre. Rozmawialiśmy o wszystkich głupich rzeczach, które wtedy robiłem i śmialiśmy się razem. Spacerowaliśmy po ogrodzie i usiedliśmy na jednej z ławek ogrodowych. Złapałam ją za rękę i powiedziałam, że jestem szczęśliwa, że ​​znów ją zobaczyłam.

Uśmiechnęła się, kładąc drugą rękę na mojej. - To samo tutaj, Jamie… to samo tutaj.

[Przeczytaj więcej romantycznych historii miłosnych w naszych porywach serca]

I w tym momencie wiedziałem, że naprawdę jestem zakochany, a jedna z najlepszych nastoletnich historii miłosnych została rozpalona, ​​nie tylko w moim sercu, ale w obu naszych sercach.